Οι συνδυασμοί που υποστηρίζουν τον Καλλικράτη και την κυρίαρχη πολιτική, υπόσχονται σε όλους «ανάπτυξη». Η συνταγή είναι απλή: το μόνο που χρειάζεται είναι μια-δυο μονοδρομήσεις (ή ίσως καταργήσεις μονοδρομήσεων, οι γνώμες ως προς αυτό διίστανται), ένα ιπτάμενο δελφίνι στο λιμάνι της Παλαιάς Φωκαίας και κάποιες «πρωτοβουλίες» αγνώστου περιεχομένου. Και ώ του θαύματος, ιδού η ανάπτυξη! Θα «τονωθεί η τοπική αγορά», τα μαγαζιά θα γεμίσουν πελατεία και οι παραλιακές ταβέρνες «θα αναδειχθούν σε πόλο έλξης» για τους επισκέπτες της περιοχής, που θα μεταφέρονται νυχθημερόν από και προς την Επίδαυρο.
Το περίεργο είναι βέβαια, ότι παρόμοια πράγματα υπόσχονται στους δικούς τους επαγγελματίες όλοι οι υποψήφιοι του δικομματισμού στη Γλυφάδα, στη Βάρκιζα και σε όλο το παραλιακό μέτωπο της Αττικής.
Εμείς θα σταθούμε για άλλη μια φορά στην αντίπερα όχθη και θα πούμε ξεκάθαρα: αυτό που πρέπει να διεκδικήσουμε είναι η τόνωση της παραγωγικής δραστηριότητας, με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες: η αλιεία, η κτηνοτροφία, η γεωργία, η βιοτεχνία, η οικοδομή και οι κατασκευές ήταν και πρέπει να είναι τα βασικά στηρίγματα της τοπικής οικονομίας στις περιοχές του Δήμου Σαρωνικού και όχι μόνο, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές της κάθε μίας.
Μάλιστα αυτός ο δρόμος ανάπτυξης είναι και ο πραγματικός μονόδρομος. Ας εξετάσουμε λίγο την αιτία των προβλημάτων:
- Ο χαμηλόμισθος και ο χαμηλοσυνταξιούχος δεν διαβαίνουν το κατώφλι της ψαροταβέρνας στη Φώκαια, όχι γιατί δεν αποτελεί «πόλο έλξης», αλλά επειδή δεν τους το επιτρέπει το εισόδημα τους.
- Ο φτωχός μετανάστης δεν τονώνει την τοπική αγορά της Αναβύσσου, όχι γιατί δεν χρειάζεται τα είδη που πωλούνται, αλλά γιατί η τσέπη του είναι άδεια.
- Ο άνεργος ανοίγει ένα μαγαζί, μια ταβέρνα ή ένα μπαρ και διεκδικεί μερίδιο στη φτώχεια των υπόλοιπων, όχι γιατί «δεν έχει αναδειχθεί αρκετά αυτή η δραστηριότητα», αλλά γιατί δεν υπάρχει άλλη επαγγελματική διέξοδος.
Ας σκεφτούμε ακόμα: Μήπως η λύση βρίσκεται στο να γεμίσουν τα μαγαζιά με πελατεία «απ’ έξω»;
· Ο πληθυσμός της υπόλοιπης Αττικής δεν ζει δα μέσα στη χλιδή. Αν ανοίξουμε όλοι από ένα μπαρ, μετατρέποντας τον δήμο Σαρωνικού σε «περιοχή τουρισμού και αναψυχής», με την ελπίδα ότι θα χοροπηδούν χαρούμενα οι πλούσιοι Αθηναίοι, μάλλον θα χοροπηδάμε μόνοι μας.
· Ο «καζινο-συνεδριακός τουρισμός» τύπου Λας Βέγκας, δημιουργεί μόνο μερικές εποχιακές, επισφαλείς και κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας και έχει σαν κόστος την υποβάθμιση της περιοχής. Επί πλέον, οι απασχολούμενοι στην εστίαση – αναψυχή θα δεχθούν ακόμα ισχυρότερο πλήγμα, γιατί οι μεγαλοκαρχαρίες του κλάδου δεν θα αφήσουν να τους ξεφύγει ούτε μισό ευρώ.
Η τοπική οικονομία θα ζωντανέψει μόνο αν δοθεί προτεραιότητα στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών για διατροφή, στέγαση και υποδομές. Αν γίνουν δημόσια έργα όπως δρόμοι, σχολεία και νοσοκομεία και μάλιστα με τρόπο που δεν θα τα παραδίδει βορά στο μεγάλο κεφάλαιο, γιατί αυτό θα πετάξει μόνο μερικά ψίχουλα στην τοπική κοινωνία, κρατώντας τη μερίδα του λέοντος για το ίδιο. Αν ενισχυθεί ουσιαστικά ο πρωτογενής τομέας παραγωγής. Αλήθεια, δεν υπάρχουν τρόποι για να τονωθεί π.χ. η αλιεία; Οι έλεγχοι στις μηχανότρατες για θέματα απόστασης, βάθους και «μάτι» διχτυών είναι ένας από αυτούς· η δημιουργία τεχνητού υφάλου, θα μπορούσε να είναι άλλος ένας· οι επιστήμονες του ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε. (που είναι και στη γειτονιά μας), μπορούν να προτείνουν άλλους δέκα.
Θα πείτε: «Γίνονται αυτά τα πράγματα; Είναι εφικτός ένας τέτοιος δρόμος ανάπτυξης»; Στο ερώτημα αυτό απαντάμε ευθαρσώς: η Λαϊκή Συσπείρωση δεν αποτελείται από Μαυρογιαλούρους. Δεν ζητάμε ψήφο ώστε «και τεχνητό ύφαλο να σας φτιάξουμε».
Αντίθετα, ζητάμε να δώσει ο λαός δύναμη στη δύναμή του σε κάθε Δήμο και σε κάθε Περιφέρεια, ακριβώς γιατί ο αγώνας για πραγματική ανάπτυξη είναι δύσκολος. Ακριβώς γιατί η επίτευξη αυτού του στόχου έρχεται σε σύγκρουση με κεντρικές επιλογές της κυρίαρχης πολιτικής. Ακριβώς γιατί, για να σταματήσει να βυθίζεται ο λαός όλο και πιο βαθιά στην κρίση, πρέπει να ανατραπούν οι νόμοι που ψηφίζονται σύμφωνα με τις επιταγές του Μνημονίου.
Θα τα καταφέρουμε; Άγνωστο. Όσο λιγότερες οι φλόγες, τόσο βαθύτερο το σκοτάδι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χάσουμε τον αγώνα, αν δεν τον δώσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου